Ματίας Αλμέιδα: Όλα είναι πιθανά στην πόλη της ελπίδας...
Ο Αργεντίνος αναλαμβάνοντας τη Σεβίλλη το καλοκαίρι κλήθηκε να ισορροπήσει σε δύσκολο περιβάλλον, αλλά ήδη κερδίζει το στοίχημα της ελπίδας.

Η Σεβίλλη βρέθηκε φέτος μπροστά σε ένα κομβικό σταυροδρόμι. Μετά από δύο χρόνια γεμάτα αγωνιστική αστάθεια, διοικητικές αναταράξεις και οικονομικούς περιορισμούς, η εικόνα της ομάδας δεν θύμιζε σε τίποτα τον σύλλογο που πριν λίγα χρόνια κατέκτησε διαδοχικά ευρωπαϊκούς τίτλους και πάλευε σταθερά για τις θέσεις του Champions League στην La Liga. Οι διαδοχικές αλλαγές προπονητών και η αποχώρηση σημαντικών στελεχών από την διοίκηση είχαν φθείρει το κλίμα, ενώ το περσινό πρωτάθλημα έκλεισε με την ομάδα χαμηλά στον πίνακα και με τον κόσμο απογοητευμένο.
Το δυσαναπλήρωτο κενό του Μόντσι
Ο αθλητικός διευθυντής των 7 Europa League , Μόντσι , αποχωρεί από τον σύλλογο το 2023. Ο Μόντσι υπήρξε καθοριστικός για την ιστορία της Σεβίλλης, καθώς με τις μεταγραφικές του επιλογές και τη στρατηγική του ανέβασε την ομάδα σε πρωτοφανή επίπεδα, κατακτώντας επτά Europa League και εξασφαλίζοντας σταθερή παρουσία στο Champions League.
Η αποχώρησή του το 2023 άφησε κενό, καθώς η ομάδα έχασε τη σταθερότητα και την καθοδήγηση που εκείνος προσέφερε. Ο ίδιος τόνισε ότι δεν έφυγε από κούραση, αλλά επειδή θεωρούσε ότι είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του και αντιμετώπιζε αμφισβήτηση από τη διοίκηση. Παρ’ όλα αυτά, η κληρονομιά του παραμένει ανεξίτηλη και κανείς δεν έχει σημαδέψει τη Σεβίλλη όσο εκείνος που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «η σημαντικότερη προσωπικότητα στην ιστορία της Σεβίλλης».

Μέσα σε αυτό το μεταβατικό πλαίσιο, ο Ματίας Αλμέιδα ήταν η επιλογή του καλοκαιριού για την άκρη του πάγκου ενός συλλόγου που τις τελευταίες δύο σεζόν έδειχνε να χάνει την ταυτότητά του. Ο 51χρονος Αργεντινός, που είχε κατακτήσει πρωτάθλημα με την ΑΕΚ στην χώρα μας, κρίθηκε ως ο πλέον κατάλληλος για να αναλάβει την Σεβίλλη σε μία πολύ δύσκολη συνθήκη.
Το ρόστερ της Σεβίλλης είχε περιορισμένες ποιοτικές επιλογές σε σχέση με τα περασμένα χρόνια, οι μεταγραφές ήταν λίγες και συγκεκριμένες, ενώ οι προσδοκίες του κόσμου συναντούσαν την πραγματικότητα ενός συλλόγου που έπρεπε πρώτα να σταθεροποιηθεί. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που βρέθηκε ο σχεδιασμός της ομάδας είναι ότι την σεζόν 2022/23, μόλις δύο σεζόν πριν, η χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ της ομάδας έφτανε τα €232.58m, ενώ την τρέχουσα σεζόν βρίσκεται στα €127.1m.
Για λόγους βιωσιμότητας ο σύλλογος αναγκάστηκε να πουλήσει όλα τα περιουσιακά «στοιχεία» που διέθετε στο ρόστερ, ακόμα και τις τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου. Μια κίνηση που θα μπορούσε εύκολα να εκθέσει και να αφήσει «ξεκρέμαστο» τον Αργεντίνο τεχνικό. Πιο συγκεκριμένα η πώληση του Λόικ Μπαντέ στην Λεβερκούζεν και του Λουκεμπάκιο στη Μπενφίκα ήταν σημαντικό ποιοτικό πλήγμα σε άμυνα και επίθεση.

Ο ίδιος ο Αλμέιδα, όμως, δεν κρύφτηκε πίσω από αυτή την κατάσταση, ούτε έψαξε δικαιολογίες. Κάλυψε τα κενά με «ψαγμένες» προσθήκες (κυρίως ελεύθερων), μεταξύ των οποίων και ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος, ως δανεικός από την Νιούκαστλ, που έχει καθιερωθεί ως βασική επιλογή κάτω από τα δοκάρια. Από την πρώτη μέρα μίλησε για δουλειά, ένταση, πειθαρχία και για την ανάγκη να επιστρέψει η ομάδα στις αξίες της. Το πάθος, τρέξιμο, αλληλεγγύη. Αυτό που φάνηκε αρχικά σαν ένα δύσκολο στοίχημα, λίγους μήνες αργότερα έχει ήδη αρχίσει να αποδίδει.
Το αποτύπωμα στο χορτάρι
Η πρώτη αγωνιστική τον βρήκε αντιμέτωπο με την Μπιλμπάο του Βαλβέρδε στο «Σαν Μαμές», όπου παρά την ήττα με 3-2, η Σεβίλλη ήταν εντυπωσιακή για 45 λεπτά και έδειξε ότι μπορεί να μην έχει την ποιότητα των περασμένων ετών ,αλλά έχει τον ενθουσιασμό. Στη συνέχεια έκανε ένα σερί «διπλών» με νίκες στην έδρα της Ζιρόνα, της Αλαβές και της Ράγιο Βαγιεκάνο, για να ακολουθήσει το παιχνίδι με την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα στο «Σάντσες Πιθχουάν». Πολλοί είχαν το παιχνίδι χαμένο, είτε επηρεασμένοι από την παράδοση (αήττητη η Μπαρτσελόνα τα τελευταία 10 χρόνια στην έδρα της Σεβίλλης) είτε από την διαφορά δυναμικότητας των δύο ρόστερ.
Μία μέρα πριν το παιχνίδι, ο επίσημος λογαριασμός της Σεβίλλης στα social media, δημοσίευσε μια εικόνα- καρτούν με έναν διάλογο ενός πατέρα με τον γιό του: Ο γιος διαβάζει τρομαγμένος την προαναγγελία του αγώνα με την Μπαρτσελόνα σε μία εφημερίδα αναφωνώντας: «Είναι απίθανο». Ο πατέρας σε καθησυχαστικό ύφος του απαντάει: «Τίποτα δεν είναι αδύνατο στην πόλη της ελπίδας», δείγμα του πως έχει αλλάξει η ψυχολογία και πως προσέγγισε το ματς ο οργανισμός της Σεβίλλης.
Το εντυπωσιακό 4-1 απέναντι στην Μπαρτσελόνα, στην 8η αγωνιστική της La Liga, δεν ήταν ένα τυχαίο ξέσπασμα. Ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι η δουλειά του Αλμέιδα βγάζει αποτέλεσμα. Η Σεβίλλη μπήκε στο γήπεδο με πλάνο, τρέξιμο, πειθαρχία και κυρίως με αυτοπεποίθηση. Επέβαλε ρυθμό, εκμεταλλεύτηκε κάθε λάθος του αντιπάλου και έδειξε πως δεν σκοπεύει να περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου στη φετινή La Liga.
Τα ισπανικά δημοσιεύματα μιλούν για μια «αναγέννηση» που έχει την υπογραφή του. Ο Αλμέιδα κατάφερε να συμμαζέψει τα αποδυτήρια, να δώσει ρόλους σε παίκτες που έμοιαζαν χαμένοι και να φέρει ξανά πίστη σε ένα σύνολο που είχε μάθει να ζει με την ήττα. Το ρόστερ μπορεί να μην είναι γεμάτο αστέρες, αλλά η Σεβίλλη εμφανίζεται πια ως ομάδα που μάχεται σε κάθε φάση, που δεν παρατάει καμία μπάλα, που έχει την ταυτότητα που θέλει το κοινό της. Η στατιστική απεικονίζει τη διαφορά. Η Σεβίλλη, που πέρυσι έκλεισε με αρνητικό συντελεστή τερμάτων και μόλις 11 νίκες σε όλη τη σεζόν, φέτος μετρά ήδη σημαντικές νίκες και εμφανίσεις που πείθουν. Στο «Σάντσεθ Πιθχουάν», όπου πέρυσι το γήπεδο έμοιαζε βουβό, οι εξέδρες ξαναβρίσκουν φωνή και ενέργεια.
Οι δυσκολίες δεν έχουν εξαφανιστεί. Το διοικητικό κομμάτι εξακολουθεί να είναι ευάλωτο, οι οικονομικές δυνατότητες παραμένουν περιορισμένες και το πρόγραμμα της La Liga απαιτητικό. Ωστόσο, η εικόνα απέναντι στην Μπαρτσελόνα δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα. Ο κόσμος της Σεβίλλης βλέπει ότι η ομάδα μπορεί ξανά να κοιτάξει στα μάτια τους μεγάλους, ότι μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο με ένταση και ποιότητα.
Ο Αλμέιδα δεν υπόσχεται θαύματα, αλλά το βασικότερο το έχει ήδη πετύχει, έδωσε ξανά νόημα στο να πιστεύει κανείς στη Σεβίλλη. Το «όλα είναι πιθανά» δεν είναι πια απλώς σύνθημα, αλλά μια αίσθηση που αρχίζει να χτίζεται κάθε εβδομάδα μέσα στο γήπεδο και την πόλη των 7 ευρωπαϊκών.